Ramirezek migrazio-doluaz hitz egiten du: "Lehenengo hilabetean, senitarteko bat bisitatzen egongo banintz bezala sentitzen nintzen, benetan ohartu barik nire herria, lagunak, familia... denak atzean utziak nituela. Gerora egin dut dolua, migrazio-dolua existitzen baita". Zure herria utzi izanaren minari gehitu behar zaio herrialde berriarekiko talka kulturala; izan ere, Ramirezentzat latza izan da "horren desberdina den kultura batekin" topo egitea. "Batetik, euskararekin topo egin dudalako, baina, bereziki, pertsonen izateko moduagatik. Gu oso irekiak, alaiak eta karismatikoak gara, eta iruditzen zait hemen hotzagoak eta serioagoak zaretela. Egokitzen dihardut".
Lana, hilabete bukaerara iristeko
Halere, Ramirezendako aurrez aipaturikoa baino gogorragoa izan da haren ofizioa utzi beharra. Bera banaketako eta logistikako lan-teknikaria da, baina hemen beste sektore batzuetan dihardu. "Hori egoan sekulako kolpea izan da. Onartzea zure ogibidea ez dela bera izango eta ostalaritzan, umeak eta nagusiak zaintzen edo beste edozertan lan egin beharko dudala hilabetea pasatu ahal izateko". Hala ere, oraingoz, hemen jarraitzeko asmoa du, "migratzailearen erronka eta helburu nagusia egonkortasuna lortzea" baita, eta uste du "hori lortzeko toki egokia izan daitekeela Euskal Herria". Egonkortasun bila etorri da, eta bila jarraituko du.
