Ogirik ematen ez duen agureak, ondora salto egiten dien umeak, makilaz olibondoak astintzen dituen nekazariak, zuhaitzak mozten dituen funtzionarioak, elektrizitate kordak astintzen dituen korrontearen intentsitate igoerak, tiro hotsak. Ez dakit zergatik galdu duten eraginkortasuna txorimaloek. Galderari erantzuna topatzen jarriz gero; agian, larregi daudelako kaleetan.
DVDak balkoian izekitzen dira, jadanik etxean ez direlako erabiltzen zuntz optikoa Internetekin iritsi zenetik.
Hori diote telebistako iragarkiek: kon la fibra optika disfrutaras de tus pelikulas faboritas kon solo un klik.
Eta huntzak jartzen dira, kanpoko txoriak uxatzeko baino gehiago, barrutik salto egiteko atakan dauden horiei “so” esateko.
Inork ez ditu txoriak, aldiz, Artzeren poetikatik aterako. Ez dago ezabatuko dituen Ktrl+Z-rik, eskuz jaso zirelako; eskuz, belarriz, ahoz eta larruz; txikitan erreka albotik jaso genuen txori herioa bezala, eskuko hutsunean habia ikusi zuen hori.