Denbora pixka bat pasa da azken alditik, eta, originaltasun puntua ez galtzeko, nire notak errepasatzen ibili naiz, aurreko gairen bat ez errepikatzeko asmoz.
Notak gabiltza hartzen une oro: burukoak edo fisikoak –paper batean idatziak–.
Denborarekin ikasi dut pentsatzen dugun gauza gutxi gelditzen dela buruan, ez badugu toki fisiko batean uzten.
Nota horiek uzteko tokiak ere askotarikoak izan daitezke: era tradizionalekoak baldin bagara, paper batean utzi nahiko ditugu, koaderno batean edo post-it-etan; pixka bat modernoagoak bagara, gure poltsikoan ohiko bilakatu diren azken teknologiako eskuko telefonoetan utziko ditugu. Klabea nonbaiten idatzita uzten dugu; aipatu dudan bezala, bururatu zaizkigunak inoiz ez ahazteko.
Daniel Fez-ek erakutsi digu notak hartzea ez dela txarra; horrela, sistemak ezartzen dizkigun ezinezko eztabaidak dudan jar ditzakegu. Nik neuk notak hartzen jarraituko dut –bide batez, ondo pasatu nahi baduzue tarte batez, begiratu Daniel Fez-en bideoak–.
