Besterik ezien, euskalkixen inguruen lan haundixa egin dauen Badihardugu Alkartiak emundakuak hartu geike oiñarri moduen.
Lehenik, berbak osorik eta banatuta eskribidutia (Aretxabaleta, egin biher dogu, fan biherko die...). Salbuespenak: bapez eta bape.
Bigarrenik, batuko ortografia-arauak betetia: h (mahaixa, mehia, aiztia...), z/s eta ts/tz (isiotu, itzungi, dotsu...), r->d (edo, moduen, eskribidu...), bokal arteko g (nagusi, geruago, dogu, ezaguketan...), berba bera bi modutara ibiltten bada batutik gertuen dauena (subia[EZ]/sugia, mendixa/mendixe[EZ]...).
Hirugarrenik, bustidurak idaztia (laiño, oillo, bilddurra, egindda, aitta, gatxa...), baiña berba-akaberakuak ez (dakit, zein...). Laugarrenik, deklinabidien: noren eta nun kasu batzuetan bardiñak dienez (mendixaren izena, mendixen auen), partitibua osorik (umerik), datibuaren r (umiari, amari...), zeñentzat barik zeñendako (amarendako, guretako...), singularrien nogaz (batez be) eta norekin (amagaz, semiarekin) eta pluralien zeñekin (alabakin), norutz (etxerutz), nor plurala eta nork plurala ez die bereizten (alabak etorri die, alabak egin daue).
Azkenik, be, ete, ei, ezkero, -ziño, -dade, barrez (adbersatibua), letxe, lez, lako, -ren gaiñien/inguruen..., urten eta igo transitibuak (urten/igo dot), -ki barik -to (politto)...
Ezertarako balixo badotsue, on egin dagizuela!